Góry Bialskie - śladem leśnych chatek i rosochatych drzew

O miejscach, które zwiedziliście, o których chcecie opowiedzieć...

Moderator: Moderatorzy

ODPOWIEDZ
Awatar użytkownika
buba
inżynier nadzoru
inżynier nadzoru
Posty: 1874
Rejestracja: poniedziałek 18 lis 2013, 20:40

Góry Bialskie - śladem leśnych chatek i rosochatych drzew

Post autor: buba »

Z Bielic wychodzimy wieczorem, mijamy ostatnie, miłe dla oka zabudowania tej wioski.

Obrazek

Dolina pogrążona jest już w cieniu, jedynie czubki co poniektórych drzew jeszcze złocą się ciepłymi barwami zachodzącego słońca.

Obrazek

Po drodze wodospad!

Obrazek

Do dzisiejszego celu nie mamy daleko, acz zawsze jest niepewność, że miejsce może być zajęte, nie zmieścimy się już i trzeba będzie tuptać dalej w poszukiwaniu szczęścia. Wbrew obawom jest jednak pusto. Nie spotykamy nikogo ani po drodze, ani przy chatce. Wieczór spędzamy tak jak lubimy najbardziej - ognisko, herbatka, flaszeczka, oscypek i grzanki.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Nie ma wątpliwości, że spać się tu będzie wybornie!

Obrazek

Poranek wita nas słońcem, które przesypując się przez przez liście drzew, tworzy malowniczy świat w błyszczące centki.

Obrazek

Obrazek

Podążam skarpą w dół, ciesząc oczy tutejszym lasem. Czy może być lepsze miejsce na kibelek? :)

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Omszałe korzenie sprawiają wrażenie zastygłych w miejscu potworów. Może przestały się poruszać dlatego, że na nie patrzę??

Obrazek

Obrazek

Suniemy dalej w górę, w kierunku Rudawca.

Obrazek

Obrazek

Po drodze zraszamy się w źródle Raj.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Zaczynają nam towarzyszyć przydrożne (a i również śróddrożne ;) korzenie, rosochate drzewa i uschłe kikuty o malowniczych kształtach. I takie klimaty już na całej wędrówce będą się utrzymywać i urozmaicać krajobraz.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Na Rudawcu pojawiają się całkiem sympatyczne widoczki..

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Acz częściej spogladamy pod nogi. Jagody obrodziły wyjątkowo i niektóre gabarytem bardziej przypominają śliwkę.

Obrazek

Obrazek

Suszy to tu raczej nie ma. Ciągle coś kląska pod nogami.

Obrazek

Obrazek

Na przełęczy Suchej oceniamy przydatność biwakową tamtejszej wiaty. Nie jest źle, acz miejsce dosyć ludne - chyba od 8 rano by nas zaczęli rozdeptywać.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Nie wiem co głosił napis na tym słupku, ale komuś się on bardzo nie podobał. Ale że ktoś sobie aż tyle trudu zadał aby zniszczyć??

Obrazek

Obrazek

Czasem trafi się widoczek…

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Czasem drzewo nieco inne od pozostałych..

Obrazek

Obrazek

A i miłośnicy prysznica znajdą tu coś dla siebie!

Obrazek

Wiatka na przełęczy Dział…

Obrazek

Plan zakłada spędzenie dzisiejszego noclegu w chatce pod Czernicą. Jest to spory i porządny obiekt, który przez wiele lat był własnością pewnego kolesia. I kilka lat temu, nagle okazało się, że jednak Lasy Państwowe nie wyrażają zgody, aby ów osobnik miał tam swoją prywatną daczę. Gościa więc wysiudali (musiało mu być mega przykro, jak już się zdążył przyzwyczaić do tego cudnego miejsca i w nim zadomowić), a chatkę planowali zrównać z ziemią. Były jednak protesty różnych środowisk i chatka została, mając służyć jako ogólnodostępny schron turystyczny, acz jedynie w terminie letnim. Tak mówi przynajmniej regulamin wiszący na drzwiach.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Przy chatce stoi kapliczka.

Obrazek

I wesoły pasiasty kibelek.

Obrazek

Obrazek

Ściany są pełne ozdób z korzeni i innych darów lasu.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Wnętrza mało przypominają leśną chatkę - raczej jak u kogoś w domu.

Obrazek

Obrazek

Zwłaszcza domowo jest na piętrze np. tapczany z pościelą, kocami - ogólnie pchły i pluskwy mają gdzie się zadomowić ;) Jakoś chyba w tego typu przybytkach bardziej preferuje prycze z drewna niż materace i kołdry o niewiadomej historii ;)

A za chatką jest źródełko!

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Raj by się zdawało i zapowiedź sielskiego wieczoru. Nam też się wydawało, że tak będzie i że będzie nam dane tu przywitać również poranek. Ale los widać chciał inaczej. Do chatkowo - leśnych składników doszedł jednak tzw. czynnik ludzki. Ekipa .. Fajnie takową spotkać w leśnych ostępach, pogadać czy wspólnie coś chlapnąć. Tu niestety były dwie okoliczności, z których nawet każda z osobna była dyskwalifikująca... Koleś z psem. Z najbardziej niewychowanym psem jakiego chyba miałam okazję widzieć w życiu. Już na samym początku pies zaczyna nam wyciągać rzeczy z plecaka. Właściciel go nawołuje: “Dziubuś przestań, zostaw”, ale Dziubuś ma w d… wszelakie polecenie i totalnie je ignoruje. Plecaki trzeba więc zawiązać, zapiąć i powiesić na gałęzi. Ale jest wieczór i mamy ochotę coś zjeść. Podgrzanie czegokolwiek graniczy z cudem, bo cały czas mamy psa w palniku. Dwa razy wytrąca nam łyżkę z ręki. Próbujemy go odsuwać nogą, zasłaniać menażkę, ale wtedy Dziubuś zaczyna się denerwować, warczy, szczerzy zęby. A nadmienię, że to bydle wielkości wilczura. Ostatecznie wsadza nam do zupy ubłoconą mordę. Po prostu nie ma opcji zjedzenia kolacji, trzeba by chyba wejść na drzewo, na wysokość przynajmniej 3 metrów. Właściciel psa nie widzi problemu.

Drugą ekipę stanowi kilku facetów. Kiedyś letnie dyskoteki były domeną miejsc, gdzie można dojechać autem. Klapa do góry, radio na maksa i heja. Technika jednak poszła do przodu. Smartfon i do tego głośnik, taki co wygląda jak termos, wybitnie przenośny i można go zabrać do najbardziej zagubionego miejsca w lasach, aby tam zabić nieznośną ciszę…

Mając więc w perspektywie wieczór z psem w misce, w plecaku, a potem zapewne i w śpiworze, przy jednoczesnym łupaniu aż drzewa podskakują - mówimy dość! Na szczęście wzięliśmy awaryjnie namiot (pomni na ataki licha w Beskidach sprzed 2 lat!) Wbijemy gdzieś w dzikie zbocza, z dala od szlaków, chatek, psów i bumboksów. Tam sobie zrobimy biwak i może choć przez chwilę poczujemy się jak gdzieś w ukraińskich Karpatach.. (gdzie właśnie mieliśmy teraz być, gdyby znów nie pokonała nas polityka i możni tego świata…)

cdn
Awatar użytkownika
Piotrek
Admin
Admin
Posty: 104856
Rejestracja: sobota 28 maja 2005, 00:00
Lokalizacja: ze wsząd
Kontakt:

Post autor: Piotrek »

buba pisze:A za chatką jest źródełko!
Źródełka usytuowane poniżej kibelka nie wzbudzają mego zaufania... :wink:
Poezja to opisanie uczuć słowami, a świata - uczuciami.
***Unless otherwise stated, my posts are my opinion, not official***
No trees were killed to send this message, however, a large number of electrons were terribly inconvenienced.

Awatar użytkownika
buba
inżynier nadzoru
inżynier nadzoru
Posty: 1874
Rejestracja: poniedziałek 18 lis 2013, 20:40

Post autor: buba »

Piotrek pisze:
buba pisze:A za chatką jest źródełko!
Źródełka usytuowane poniżej kibelka nie wzbudzają mego zaufania... :wink:
hmmmm.... cos w tym jest... :lol:
Awatar użytkownika
buba
inżynier nadzoru
inżynier nadzoru
Posty: 1874
Rejestracja: poniedziałek 18 lis 2013, 20:40

Post autor: buba »

W ciepłych kolorach wieczora wyłazimy na wieże na Czernicy. Krajobraz z cieniem...

Obrazek

Była to jedyna wieża jaką kojarzę, gdzie można było wyleźć na dach przez takie specjalne okienko. Ale tam się fajnie siedziało! Na falistej blasze wśród gwiżdżącego wiatru! Tak było w 2018 roku.

Obrazek

Teraz lufcik niestety jest zamknięty na solidną kłódkę..

Mimo to trzeba jakoś uczcić zdobycie tak zacnego szczytu!

Obrazek

Okołowieżowe klimaty...

Obrazek

Obrazek

Gdzieś przemyka nam przez myśl pomysł spania na wieży. Ale nie zagrzewa on tam długo miejsca - ekipa rozkładająca się pod wieżą też ma głośnik przypominający termos… Rozdawali je gdzieś? Były w gratisie w Biedronce do czteropaka Harnasia? Powiedzieli w TVP, że głośnik odstrasza wirusa i tylko tak jest szansa przeżyć tą straszną pandemie?

Nurkujemy w chaszcze. Dokładnie się pilnując, aby nie wleźć na żaden szlak. Teren staje się muldowaty, borówkowiska sięgają nieraz powyżej kolan, a szkielety suchych drzew oplatają zwoje porostów.

Obrazek

Obrazek

Ludzie i odgłosy, które generują znikają jak ucięte nożem. Słychać tylko świerszcze. No i widać, bo skaczą wszędzie i lubią się wplątywać we włosy. A ludzie mówili, że to nietoperze tak robią. Otóż nie! Świerszcze!

Obrazek

Gdzieniegdzie mijamy potwory, które przyczaiły się pod kołderką z mchu i czekają na swój dzień i swoją ofiarę… Mamy nadzieję, że to jeszcze nie dzisiaj… ;)

Obrazek

Obrazek

W końcu znajdujemy dogodną łączkę. Nie przechodzi obok żadna drogą, miejsce jest z widoczkiem, ale nieco schowane, bo w dołku. Nie powinno być znikąd widać ani zielonego namiotu (mimo że odcień zieleni nie jest w pełni satysfakcjonujący) ani małego ogniska.

Wszędzie wokół jest pełno suchych drzew. Niektóre wiatr wyrwał z korzeniami i takowe sterczą malowniczo na wszystkie strony. Inne jeszcze stoją w pionie. Jeszcze inne leżą połamane i rozcapierzonymi gałęziami tworzą fajną zeribę ukrywająca nasz namiot przed niepowołanymi oczami gdzieś na przeciwległych stokach.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Nasza kolacja!

Obrazek

Ognisko dziś malutkie, takie tylko żeby upiec grzanki i trochę się okadzić ukochanym zapachem!

Obrazek

Namiot stawiamy już po zmroku, gdy jednak panuje jeszcze szarówka, aby nie musieć używać latarki i nie zdradzać naszego miejsca ukrycia.

W nocy odrobinę popaduje, ale poranek jest słoneczny i upalny! Nie ma nic lepszego niż przywitać dzień w takich okolicznościach!

Obrazek

Obrazek

Śniadanko wciągamy wśród poplątanych gałęzi, konarów i korzeni.

Obrazek

Obrazek

Taki stół to ja rozumiem! :D

Obrazek

Długo nie możemy się wybrać bo żal opuszczać tak miłe miejsce. Godziny więc mijają a sielanka trwa :)

Schodzimy do Bielic. Nie mamy wyjścia bo tam czeka busio. Po drodze wielkie place…

Obrazek

Kołyszące się na wietrze trawy…

Obrazek

Obrazek

I żarłoczne drzewa, zjadające własne gałęzie!

Obrazek
Awatar użytkownika
Piotrek
Admin
Admin
Posty: 104856
Rejestracja: sobota 28 maja 2005, 00:00
Lokalizacja: ze wsząd
Kontakt:

Post autor: Piotrek »

buba pisze:Słychać tylko świerszcze. No i widać, bo skaczą wszędzie
Ze zdjęcia wynika, ze chodzi ci o pasikoniki.
Obrazek
Świerszcz wygląda tak:
Obrazek
Jeśli w kształcie pasikonika ale mniejsze i brązowe a nie zielone, to konik polny.
Obrazek
Poezja to opisanie uczuć słowami, a świata - uczuciami.
***Unless otherwise stated, my posts are my opinion, not official***
No trees were killed to send this message, however, a large number of electrons were terribly inconvenienced.

Brzost
dyrektor generalny
dyrektor generalny
Posty: 22054
Rejestracja: piątek 22 lip 2005, 00:00

Post autor: Brzost »

W Górach Bialskich byłem tylko raz... stoki Czernicy na zawsze będą mi się kojarzyły z wiosennymi (przed 15 laty) poszukiwaniami ciała naszego zaginionego w zimie kolegi Mikołaja.
W końcu znaleziono go na stoku Śnieżnika. Teraz stoi w tym miejscu pamiątkowy krzyż, oznaczony nawet na mapie.
„Imperatorowa i państwa ościenne przywrócą spokojność obywatelom naszym/Przeto z wolnej woli dziś rezygnujemy/Z pretensji do tronu i polskiej korony/Nieszczęśliwie zdarzona w kraju insurekcja/Pogrążyła go w chaos oraz stan zniszczenia." (Jacek Kaczmarski - "Krajobraz po uczcie")
Awatar użytkownika
buba
inżynier nadzoru
inżynier nadzoru
Posty: 1874
Rejestracja: poniedziałek 18 lis 2013, 20:40

Post autor: buba »

Piotrek pisze:Ze zdjęcia wynika, ze chodzi ci o pasikoniki.
Hmm.. A po dzwieku cykania w trawie mozna toto rozroznic, w sensie te trzy gatunki? Bo cykada wiadomo ze inaczej, ale swierszcze/pasikoniki/koniki zawsze wrzucalam do jednego worka polnych cykaczy ;)
W Górach Bialskich byłem tylko raz... stoki Czernicy na zawsze będą mi się kojarzyły z wiosennymi (przed 15 laty) poszukiwaniami ciała naszego zaginionego w zimie kolegi Mikołaja.
Łoj...To chyba nie za dobrze ci sie to miejsce kojarzy :(
Awatar użytkownika
Piotrek
Admin
Admin
Posty: 104856
Rejestracja: sobota 28 maja 2005, 00:00
Lokalizacja: ze wsząd
Kontakt:

Post autor: Piotrek »

buba pisze:A po dzwieku cykania w trawie mozna toto rozroznic, w sensie te trzy gatunki?
Świerszcz:
Pasikonik:
Niestety nie znam dobrego nagrania konika polnego. Na wszystkich filmikach widać jak wydobywa dźwięk, ale dźwięki tła kompletnie nie pozwalają usłyszeć owego "cykania".
Poezja to opisanie uczuć słowami, a świata - uczuciami.
***Unless otherwise stated, my posts are my opinion, not official***
No trees were killed to send this message, however, a large number of electrons were terribly inconvenienced.

Brzost
dyrektor generalny
dyrektor generalny
Posty: 22054
Rejestracja: piątek 22 lip 2005, 00:00

Post autor: Brzost »

buba pisze:Łoj...To chyba nie za dobrze ci sie to miejsce kojarzy
I tak i nie. Gdy widziałem ilu ludzi przyjechało na te poszukiwania, z szacunku, sympatii dla zmarłego i jego rodziny, byłem zbudowany. I miałem poczucie pewnej wspólnoty, choć była to wspólnota w żalu.
„Imperatorowa i państwa ościenne przywrócą spokojność obywatelom naszym/Przeto z wolnej woli dziś rezygnujemy/Z pretensji do tronu i polskiej korony/Nieszczęśliwie zdarzona w kraju insurekcja/Pogrążyła go w chaos oraz stan zniszczenia." (Jacek Kaczmarski - "Krajobraz po uczcie")
carabus
inżynier nadzoru
inżynier nadzoru
Posty: 1796
Rejestracja: piątek 01 gru 2006, 08:28
Lokalizacja: z kłody

Post autor: carabus »

Piotrek pisze: konika polnego
czyli Chorthippus biguttulus - to proszę https://commons.wikimedia.org/wiki/File ... _sound.oga
Awatar użytkownika
Piotrek
Admin
Admin
Posty: 104856
Rejestracja: sobota 28 maja 2005, 00:00
Lokalizacja: ze wsząd
Kontakt:

Post autor: Piotrek »

carabus, dzięki! :spoko:
Poezja to opisanie uczuć słowami, a świata - uczuciami.
***Unless otherwise stated, my posts are my opinion, not official***
No trees were killed to send this message, however, a large number of electrons were terribly inconvenienced.

Awatar użytkownika
buba
inżynier nadzoru
inżynier nadzoru
Posty: 1874
Rejestracja: poniedziałek 18 lis 2013, 20:40

Post autor: buba »

Brzost pisze:
buba pisze:Łoj...To chyba nie za dobrze ci sie to miejsce kojarzy
I tak i nie. Gdy widziałem ilu ludzi przyjechało na te poszukiwania, z szacunku, sympatii dla zmarłego i jego rodziny, byłem zbudowany. I miałem poczucie pewnej wspólnoty, choć była to wspólnota w żalu.
Wiem o czym mówisz. Jak chodzilam do liceum - to odbywaly sie wycieczki na Jurze, w Mirowie "Wojtkowe Spotkania", ku pamieci Wojtka, chlopaka z naszej szkoly, ktory sie zabil na tym zamku. I niby sama podstawa tych spotkan byla mega smutna, ale nie wiem jak to powiedziec, byla w tym jakas taka moc. Jakas taka wlasnie wspolnota, ktora niosła za sobą cos pozytywnego. I nawet osoby z rodziny tego chlopaka to mowily, ze widzą w tych spotkaniach bardzo pozytywna energie!
ODPOWIEDZ