Gdzie to było
Moderator: Moderatorzy
Gdzie to było
Gdzie znajdował się ten budynek i jaka instytucja się w nim mieściła? Dla ułatwienia podam, że ma pewien związek z leśnictwem...
- Załączniki
-
[hide]Gdzieś taką, lub podobną, rycinę już widziałem ale co przedstawia - nie mam pojęcia.[/hide]
Poezja to opisanie uczuć słowami, a świata - uczuciami.
***Unless otherwise stated, my posts are my opinion, not official***
No trees were killed to send this message, however, a large number of electrons were terribly inconvenienced.
***Unless otherwise stated, my posts are my opinion, not official***
No trees were killed to send this message, however, a large number of electrons were terribly inconvenienced.
[hide]Bladego pojęcia nie mam, ale chętnie się dowiem ... Może jeszcze jakaś podpowiedź?[/hide]
"Jak tam było, tak tam było, zawsze jakoś było. Jeszcze nigdy tak nie było, żeby jakoś nie było."
Beer-o-pedia - Encyklopedia piwa
Beer-o-pedia - Encyklopedia piwa
[hide]Czyżby Szczególna Szkoła Leśnictwa na warszawskim Marymoncie założona w 1818 r.?[/hide]
"Jak tam było, tak tam było, zawsze jakoś było. Jeszcze nigdy tak nie było, żeby jakoś nie było."
Beer-o-pedia - Encyklopedia piwa
Beer-o-pedia - Encyklopedia piwa
[hide]Prawie
… o Instytucie Agronomicznym i Leśniczym,
Czyli o uczelni rolniczej powołanej w 1816 r. we wsi Marymont koło Warszawy. Była to pierwsza wyższa szkoła rolnicza na ziemiach polskich i jedna z pierwszych w Europie. Jak pisano protoplasta dzisiejszej SGGW.
Szkoła powstała pod zaborem rosyjskim z inicjatywy Rady Administracyjnej Królestwa Polskiego i początkowo występowała pod nazwą Szkoły Agronomicznej. Inicjatorami jej założenia byli Stanisław Staszic, Tadeusz Mostowski, Stanisław Kostka Potocki, Franciszek Drucki-Lubecki oraz namiestnik Królestwa Polskiego Józef Zajączek.
Ułożyli oni projekt naukowego zakładu rolniczego pozyskując konieczną do ustanowienia szkoły aprobatę cara pełniącego wówczas funkcję króla polskiego Aleksandra I, który dekretem z 23 września 1816 roku powołał do życia nowy instytut. Na jego utrzymanie oraz dalszy rozwój przeznaczył on dobra rządowe Marymont.
Na pierwszego dyrektora wyznaczony został Jerzy Beniamin Flatt, który wysłany został do Niemiec oraz Szwajcarii dla zwiedzenia istniejących tam od niedawna rolniczych zakładów naukowych. Oficjalne otwarcie uczelni nastąpiło w 1820, ale pod inną, ostateczną już nazwą – Instytut Agronomiczny.
Siedzibą Instytutu był dawny pałacyk Marii Kazimiery, żony Jana III Sobieskiego. Na parterze budynku zlokalizowano kaplicę, a na piętrze – gabinety.
Instytut Agronomiczny składał się początkowo z jednej klasy, która kształciła przyszłych ekonomów i zarządców większych dóbr.
W 1822 nastąpiła reorganizacja Instytutu. Od tej pory uczelnia prowadziła kształcenie na dwóch poziomach nauczania: wyższym (dla przyszłych ekonomów i zarządców dóbr oraz synów właścicieli ziemskich) oraz elementarnym (dla przyszłych kwalifikowanych robotników – parobków, owczarzy, gorzelnianych itp.).
Nauka w klasie niższej odbywała się wyłącznie w sposób praktyczny i trwała jeden rok. W klasie wyższej nauka trwała początkowo, do 1825, również jeden rok, później przedłużono ją do dwóch lat. Przyjmowano do niej tylko kandydatów, którzy ukończyli szkoły wydziałowe lub cztery klasy szkoły wojewódzkiej. W latach 1822–1830 kształciło się w niej 122 uczniów, całkowity zaś kurs nauki ukończyło 72. Byli to przeważnie synowie drobnej szlachty zagonowej.
W 1824 nastąpiła kolejna reorganizacja Instytutu, w wyniku której zniesiono klasę niższą, otwierając na jej miejsce tzw. szkołę wiejską, przeznaczoną dla ubogich dzieci, oraz przyłączono do Instytutu nowo otwartą Szkołę Weterynarii.
W wyniku upadku powstania listopadowego władze rosyjskie zamknęły wszystkie szkoły wyższe i zawodowe w Królestwie Polskim, w tym Instytut Agronomiczny, który został przywrócony do życia w 1836. Do 1840 szkołę ukończyło 92 uczniów.
W 1840 uczelnię zreorganizowano przez dodanie wydziału leśnego i przekształcenie jej w Instytut Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa
Od tej pory Instytut przyjmował kandydatów wyłącznie po ukończeniu przynajmniej sześciu klas gimnazjum. W tym okresie dyrektorem Instytutu był Michał Oczapowski, a następnie Seweryn Zdzitowiecki.
W 1857 Instytut znowu przeszedł reorganizację. Od tej pory przyjmowano do niego absolwentów gimnazjów i wyższych szkół realnych, a naukę w nim przedłużono do trzech lat. W latach 1841–1861 oddział rolny ukończyło 1287 uczniów, a leśny – 288. W Instytucie kształciła się młodzież ze sfer urzędniczych, ze środowisk szlachty zagrodowej oraz inteligencji miejskiej.
W 1861 w wyniku reorganizacji szkolnictwa Instytut ostatecznie zamknięto przenosząc jego zasoby i wyposażenie do nowo utworzonego Instytutu Politechnicznego i Rolniczo-Leśnego w Puławach. Ostatnim dyrektorem uczelni był Stanisław Przystański.
Dawne zabudowania Instytutu Agronomicznego zostały przekształcone w koszary kawalerii, a w 1954, po kilkakrotnej w międzyczasie zmianie użytkowników i po zniszczeniach wojennych, zostały rozebrane. Zachowała się jedynie dawna kaplica uczelniana, rozbudowana, przebudowana i przekształcona w kościół pw. Matki Boskiej Królowej Polski, prowadzony przez Zgromadzenie Ojców Marianów.[/hide]
… o Instytucie Agronomicznym i Leśniczym,
Czyli o uczelni rolniczej powołanej w 1816 r. we wsi Marymont koło Warszawy. Była to pierwsza wyższa szkoła rolnicza na ziemiach polskich i jedna z pierwszych w Europie. Jak pisano protoplasta dzisiejszej SGGW.
Szkoła powstała pod zaborem rosyjskim z inicjatywy Rady Administracyjnej Królestwa Polskiego i początkowo występowała pod nazwą Szkoły Agronomicznej. Inicjatorami jej założenia byli Stanisław Staszic, Tadeusz Mostowski, Stanisław Kostka Potocki, Franciszek Drucki-Lubecki oraz namiestnik Królestwa Polskiego Józef Zajączek.
Ułożyli oni projekt naukowego zakładu rolniczego pozyskując konieczną do ustanowienia szkoły aprobatę cara pełniącego wówczas funkcję króla polskiego Aleksandra I, który dekretem z 23 września 1816 roku powołał do życia nowy instytut. Na jego utrzymanie oraz dalszy rozwój przeznaczył on dobra rządowe Marymont.
Na pierwszego dyrektora wyznaczony został Jerzy Beniamin Flatt, który wysłany został do Niemiec oraz Szwajcarii dla zwiedzenia istniejących tam od niedawna rolniczych zakładów naukowych. Oficjalne otwarcie uczelni nastąpiło w 1820, ale pod inną, ostateczną już nazwą – Instytut Agronomiczny.
Siedzibą Instytutu był dawny pałacyk Marii Kazimiery, żony Jana III Sobieskiego. Na parterze budynku zlokalizowano kaplicę, a na piętrze – gabinety.
Instytut Agronomiczny składał się początkowo z jednej klasy, która kształciła przyszłych ekonomów i zarządców większych dóbr.
W 1822 nastąpiła reorganizacja Instytutu. Od tej pory uczelnia prowadziła kształcenie na dwóch poziomach nauczania: wyższym (dla przyszłych ekonomów i zarządców dóbr oraz synów właścicieli ziemskich) oraz elementarnym (dla przyszłych kwalifikowanych robotników – parobków, owczarzy, gorzelnianych itp.).
Nauka w klasie niższej odbywała się wyłącznie w sposób praktyczny i trwała jeden rok. W klasie wyższej nauka trwała początkowo, do 1825, również jeden rok, później przedłużono ją do dwóch lat. Przyjmowano do niej tylko kandydatów, którzy ukończyli szkoły wydziałowe lub cztery klasy szkoły wojewódzkiej. W latach 1822–1830 kształciło się w niej 122 uczniów, całkowity zaś kurs nauki ukończyło 72. Byli to przeważnie synowie drobnej szlachty zagonowej.
W 1824 nastąpiła kolejna reorganizacja Instytutu, w wyniku której zniesiono klasę niższą, otwierając na jej miejsce tzw. szkołę wiejską, przeznaczoną dla ubogich dzieci, oraz przyłączono do Instytutu nowo otwartą Szkołę Weterynarii.
W wyniku upadku powstania listopadowego władze rosyjskie zamknęły wszystkie szkoły wyższe i zawodowe w Królestwie Polskim, w tym Instytut Agronomiczny, który został przywrócony do życia w 1836. Do 1840 szkołę ukończyło 92 uczniów.
W 1840 uczelnię zreorganizowano przez dodanie wydziału leśnego i przekształcenie jej w Instytut Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa
Od tej pory Instytut przyjmował kandydatów wyłącznie po ukończeniu przynajmniej sześciu klas gimnazjum. W tym okresie dyrektorem Instytutu był Michał Oczapowski, a następnie Seweryn Zdzitowiecki.
W 1857 Instytut znowu przeszedł reorganizację. Od tej pory przyjmowano do niego absolwentów gimnazjów i wyższych szkół realnych, a naukę w nim przedłużono do trzech lat. W latach 1841–1861 oddział rolny ukończyło 1287 uczniów, a leśny – 288. W Instytucie kształciła się młodzież ze sfer urzędniczych, ze środowisk szlachty zagrodowej oraz inteligencji miejskiej.
W 1861 w wyniku reorganizacji szkolnictwa Instytut ostatecznie zamknięto przenosząc jego zasoby i wyposażenie do nowo utworzonego Instytutu Politechnicznego i Rolniczo-Leśnego w Puławach. Ostatnim dyrektorem uczelni był Stanisław Przystański.
Dawne zabudowania Instytutu Agronomicznego zostały przekształcone w koszary kawalerii, a w 1954, po kilkakrotnej w międzyczasie zmianie użytkowników i po zniszczeniach wojennych, zostały rozebrane. Zachowała się jedynie dawna kaplica uczelniana, rozbudowana, przebudowana i przekształcona w kościół pw. Matki Boskiej Królowej Polski, prowadzony przez Zgromadzenie Ojców Marianów.[/hide]
[hide]
[/hide]
widać z innych źródeł korzystamy ...Prawie
[/hide]"Jak tam było, tak tam było, zawsze jakoś było. Jeszcze nigdy tak nie było, żeby jakoś nie było."
Beer-o-pedia - Encyklopedia piwa
Beer-o-pedia - Encyklopedia piwa
[hide]
https://pl.wikipedia.org/wiki/Instytut_Agronomiczny. Zdjęcie z forum warszawskiego...[/hide]
Treść to w większości tuSten pisze: widać z innych źródeł korzystamy ...
https://pl.wikipedia.org/wiki/Instytut_Agronomiczny. Zdjęcie z forum warszawskiego...[/hide]
[hide] 
[/hide]
[/hide]"Jak tam było, tak tam było, zawsze jakoś było. Jeszcze nigdy tak nie było, żeby jakoś nie było."
Beer-o-pedia - Encyklopedia piwa
Beer-o-pedia - Encyklopedia piwa
-
poreba
- inżynier nadzoru
- Posty: 1929
- Rejestracja: niedziela 06 lip 2008, 11:01
- Lokalizacja: wracali Litwini
Re: Gdzie to było
Podaję hasło:Naj pisze:Gdzie znajdował się ten budynek i jaka instytucja się w nim mieściła? Dla ułatwienia podam, że ma pewien związek z leśnictwem...
T I-34
J.G.11528
Cel 1891
Tak w źródle, łatwym do namierzenia, rycinę podpisano