Zaułkami Bytomia

O miejscach, które zwiedziliście, o których chcecie opowiedzieć...

Moderator: Moderatorzy

Awatar użytkownika
buba
inżynier nadzoru
inżynier nadzoru
Posty: 1874
Rejestracja: poniedziałek 18 lis 2013, 20:40

Post autor: buba »

Wiekszość przystanków bytomskiej wąskotorówki to same perony. Czasem z jakąś tabliczką albo nawet bez. Stacyjka z prawdziwego zdarzenia jest tylko jedna - Bytom Karb Wąskotorowy.

Tutaj tez tory rozłażą sie na ileś odnóg i bocznic.

Obrazek

Obrazek

Sam budynek stacyjny jest chyba zamkniety na głucho - mi przynajmniej nie udało sie do niego wejść do środka. Nie wiem czy pełni obecnie jakies funkcje oprócz dekoracyjnych.

Obrazek

Jego prawie wszystkie ściany są pomalowane w kolorowe, tematyczne malunki. Każdy miłośnik ściennych malowideł bedzie wiec tutaj zachwycony!

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Jeden z przystacyjnych budynków jest otwarty, nie omieszkam wiec zajrzec do środka.

Obrazek

Obrazek

Jest tutaj minimuzeum utrzymane w klimatach okołokolejowych. Mozna tez nabyć pamiątki, wiec obkupuje sie w koszulki, naklejki i magnesiki. Sklep z pamiątkami z Bytomia - to chyba jedyne takie miejsce w tym mieście!

Zgromadzono tu sporo fantów przywodzących wspomnienia PRLowskich czasów, wiec bubie gęba cieszy sie od ucha do ucha.

Obrazek

Obrazek

A tu mapka wszystkich, niegdys istniejących, górnośląskich wąskotorówek.

Obrazek

Duzo bym dała aby móc sie nimi wszystkimi przejechać! Albo przynajmniej je zobaczyc. Czy juz kiedys wspominałam, ze urodziłam sie za późno?

Są tez zdjęcia przenoszące nas w inny wymiar. Wieje z nich pylistością i klimatem, który uwielbiam.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Dobrze trafiłam z czasem mojego tu pobytu. Akurat przejeżdza kolejka! Biegam wiec jak głupia po torach pstrykając zdjecia - az cud, ze mnie nikt nie opierniczył ;)

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Malownicza ściana o wielu fakturach.

Obrazek

Koło dworca przycupneła tez niewielka wieża ciśnień. Niestety, podobnie jak stacyjka, jest zabita na głucho i bez łomu dostac sie do wnętrz niepodobna ;)

Obrazek

Obrazek

Na pobliskich bocznicach stoi sporo lokomotyw i wagoników - chyba juz nieużywanych.

Są takie parowozowate.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

I takie chyba bardziej spalinowe. Jedna z nich ma jakby balkonik na dachu? A to ci dopiero byłoby miejsce do jazdy!! :) :) :)

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Są takowe, ktore przypominają autobus.

Obrazek

Do niektórych lokomotywek można zajrzec do środka.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek


Miłośnicy dekomunizacji juz pewnie ostrzą sobie zęby albo dostają apopleksji z oburzenia ;)

Obrazek

Pojazd szynowy towarowy. Gapi sie na mnie wybałuszonymi oczami. Takim by było fajnie przemierzać kolejkową trase w jakis upalny dzionek!

Obrazek


Są tez różniste wagoniki osobowe, mniej lub bardziej ozdobione sprejowymi maziajami.

Obrazek

Obrazek

I jakby mieszkalne.

Obrazek

Niektóre udekorowane w radosne rysunki.

Obrazek

Podłogi wagoników juz nieraz zetlały, nieco sie zapadają i charakteryzują sporą ażurowością. Inne wyglądają niezle i nawet mają komplet siedzeń.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Tu została jedna samotna ławeczka...

Obrazek

Mozna napotkac wagoniki takie jakby kopalniane.

Obrazek

W innych wozi sie deszczówke lub rabatkę polnych ziół.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

W jednym z wagoników, na drewnianych dechach podłogi, siedzi trójka młodych ludzi i odżywia sie pasztetem podlaskim z puszki, ogórkami konserwowymi i fantą o barwie bordowej. Wszystko mają rozłożone na podłodze, na koronkowej serwetce. Fajnie to się komponuje na tle rdzy ścian i bujajacych sie na wietrze dorodnych pajęczyn. Na mój widok bardzo się przestraszyli. Początkowo wygląda na to, ze chcą porzucić swój obiad i nawiać w nieznanym kierunku. Ekipa nie mówi po polsku (po śląsku również nie ;) ) Dla mnie też są zaskoczeniem. Niecodziennie nawiązuje sie znajomości z obcokrajowcami w opuszczonych wagonikach, gdzieś na bytomskiej bocznicy….

cdn
Awatar użytkownika
Piotrek
Admin
Admin
Posty: 104858
Rejestracja: sobota 28 maja 2005, 00:00
Lokalizacja: ze wsząd
Kontakt:

Post autor: Piotrek »

buba pisze:Jego prawie wszystkie ściany są pomalowane w kolorowe, tematyczne malunki. Każdy miłośnik ściennych malowideł bedzie wiec tutaj zachwycony!
To pokłosie imprezy (cyklicznej), która powinna cię chyba zainteresować: http://industriada.pl/
Poezja to opisanie uczuć słowami, a świata - uczuciami.
***Unless otherwise stated, my posts are my opinion, not official***
No trees were killed to send this message, however, a large number of electrons were terribly inconvenienced.

Awatar użytkownika
buba
inżynier nadzoru
inżynier nadzoru
Posty: 1874
Rejestracja: poniedziałek 18 lis 2013, 20:40

Post autor: buba »

Piotrek pisze:
buba pisze:Jego prawie wszystkie ściany są pomalowane w kolorowe, tematyczne malunki. Każdy miłośnik ściennych malowideł bedzie wiec tutaj zachwycony!
To pokłosie imprezy (cyklicznej), która powinna cię chyba zainteresować: http://industriada.pl/
No wlasnie od lat sie na nia czaje, ale zawsze wypada jakos w terminie naszego dluzszego wypadu...
Awatar użytkownika
buba
inżynier nadzoru
inżynier nadzoru
Posty: 1874
Rejestracja: poniedziałek 18 lis 2013, 20:40

Post autor: buba »

Bardzo lubie, wyjezdzając gdzies na wschod, zapoznac kogos miejscowego. Zupelnie inaczej zwiedza sie, poznaje i odbiera nieznane miejsca - będąc z kimś, z kimś kto jest stamtąd. Kto pokaże, za którą, pozornie nieciekawą skałe zajrzec, a ktorą uliczke bezwzględnie ominąć. Zwykle strasznie sie cieszę, gdy tacy lokalsi wpakują nas w samochód, zawiozą na biesiade “na przyrodzie”, zaproszą na nocleg czy obiad w swoim domu albo pokażą zaułek, w ktory sami nigdy bysmy nie zajrzeli. Gdy w stresującej sytuacji potrafią sie odezwać we własciwym języku i z właściwym akcentem - a my mozemy milczeć. Jestem cholernie wdzięczna róznym Żeniom, Wołodiom, Arsenom, Aszotom, ze zabrali nas na swoje urodziny na szczycie góry, spuścili do jaskini na linie jak worek kartofli, obwiezli motorem z koszem po zamknietych rezerwatach, przemycili przez zieloną granice, wiedząc kiedy trzeba pogadac z wojskowymi “o dupie Maryni” a kiedy dodac gazu, nie patrzec w bok i zmiescic sie na styk pod szlabanem. Cieszyły mnie niepomiernie noclegi w barakach drwali, wycieczki łódką w ujścia rzek czy kupowanie ryb do czapki. Rzeczy, ktore bez pomocy i wspoluczestnictwa miejscowego nigdy by sie nie zdarzyly, a przynajmniej nie z naszym udziałem. I wreszcie dzis role mogą sie odwrócić. Wreszcie to ja raz moge być tym gościnnym lokalsem z dzikiego kraju! Piękne uczucie! :)

Ale po kolei…

Jak juz wspomniałam w poprzedniej relacji, dokonałam nietypowego odkrycia w jednym z opuszczonych wagoników na bocznicy stacyjki Bytom Karb Wąskotorowy. We wnetrzach wagonu, zamiast spodziewanych pajęczyn i zbutwiałych desek podłogi i ławek, zobaczyłam troje młodych ludzi. Na mój widok ich miny robią sie nietęgie - wygląda jakby sie tu ukrywali. Jak sie zaraz okazuje nikt z trójki nie mówi po polsku. Witają mnie tylko nieco zniekształconym “dzien dobry” i potem nastepuje głupawy wyszczerz. Hmmm.. jakbym widziała siebie w krajach gdzie lokalny język jest mi totalnie nieznany (a zawsze kilku slow pokroju "dzien dobry", "dziekuje" staram sie nauczyc wydukac po lokalnemu). Jak sie okazuje przedstawiciele ekipy sa turystami z Belgii i od tygodnia zwiedzają Górny Śląsk. Teraz kilka dni postanowili przeznaczyc na Bytom, jako ze, podobno, jest to jedno z najklimatyczniejszych miast okręgu. Poki co byli w rynku, w muzeum, przejechali sie kolejką - i chyba nie odnaleźli tego, czego szukali. Widać wkręcają w tych internetach, ze przyjeżdzając do tego miasta przenosisz sie w inny świat.

Z ekipą mozna sie porozumiewac po angielsku (albo francusku jakby kto wolał). Moja dosyć szczątkowa znajomosc angielskiego nieco utrudnia komunikacje. Na maturze to nawet potrafiłam opowiedziec o wakacjach albo czy wole kino czy telewizje ;) Ale to było 17 lat temu. 17 długich lat, kiedy nie mialam okazji tego języka używac i nie był mi potrzebny. A to, ze zawsze angielskiego nie cierpiałam zapewne nie pomogło w obecnym szperaniu w zakurzonych zaułkach pamięci ;) Tu nagle i niespodziewanie trafiam na grupe fajnych ludzi - i wychodzi zabawnie, bo widac, ze obustronna chęć porozumienia otwiera wszelkie drzwi. Czasem wprawdzie trzeba sie pobawic w kalambury albo cos narysowac patykiem na piasku ;) Ale jest tez druga strona medalu. Czasem spore trudności w porozumiewaniu dodają spotkaniu pewnej tajemniczości, niedostępności, pewnego uroku, kiedy psychika przekręca sie na jakies inne tory..

Moi nowi znajomi to dwóch chłopaków i dziewczyna. Prosili o niepodawanie publicznie ich imion oraz niepublikowanie wspolnych zdjęć. W ogole sprawiają wrazenie bardzo zastraszonych, boją sie policji, ochroniarzy, kamer. Za takowego własnie mnie wzieli, gdy przerwałam ich sielanke nad pasztetem. Stad to dziwne zachowanie i panika. Ekipa jest miłośnikami wspinaczki - ale nie takiej w gorach czy skałach. Lubią wyłazic na kominy, przęsła mostów czy dźwigi. Czasem rozwieszają tam hamaki i śpią. Lubią tez biwakowac w lesie i piec na ognisku coś co sami upolują - rybe, ptaka itp. W swoim kraju są ponoc groźnymi przestępcami, bo ich hobby jest zdecydowanie niedozwolone. Dlatego zazwyczaj wyjezdzają na wschod - do krajów o wiekszej wolności. Rok temu byli w Rumunii, 2 lata temu w Chorwacji. Teraz padło na Polske. Część swoich zdjęć publikują w internecie pod pseudonimami i nigdy nie pokazują tam swoich twarzy. W Bytomiu planowali szukać klimatu, nieturystycznych miejsc, zapadłych zakamarków, ale jakos póki co im “nie idzie”.

I wtedy wpada mi do głowy szatański plan. Cisną sie na usta powiedzenia “Upiec dwie pieczenie przy jednym ogniu” albo “aby wilk byl syty a owca prawie cała” ;) Oni mają ze sobą rowery - i a mam rower. Oni mają wolny dzien - i ja tez. Oni chcą szukac klimatycznosci Bytomia - a i ja lubie takie miejsca. Oni sami tam nie pojadą, bo raz, ze nie bardzo wiedzą gdzie, nie znają języka wiec nie dopytają i w ogole zachowują sie jak dzieci we mgle. Ja wiem gdzie szukać klimatu, ale sama tam nie pojade bo sie boje. Ale razem, łącząc swe pragnienia, obawy i możliwości - możemy wszystko :) Ich jest trójka. Łatwiej jest w zakazanej dzielnicy dać w gębe samotnej dziewczynie i zabrać rower - niż napaść na ekipe czworga ludzi. To juz inna skala przestępstwa.

“Słuchajcie - ja wam moge spróbować pokazać Bytom. Taki Bytom po mojemu”. Belgowie sie cieszą. Ja też. Słonko pali nam w mordki, a promienie rozszczepiają sie malowniczo w kurzu spod rowerowych kół, pomieszanym z dymem palonych nieopodal śmieci. Żar sie leje z nieba. Przed nami przygody wśród bytomskich chaszczy, zruinowanych kamienic i poprzemysłowej rozpierduszki nieużytków…

Najpierw jedziemy do sklepu (akurat trafia sie fajny mały sklepik) gdzie zawalam plecak różnymi smakołykami i trunkami, ktore mogą sie przydac podczas wycieczki.

W pierwszej kolejnosci suniemy w strone elektrowni, jako ze ekipa wyraznie szuka tutaj klimatów industrialnych. Objezdzamy ją ze wszystkich stron, celując w te drogi, ktore najbardziej zarasta chaszcz, a popękana kostka czy trylinka ledwo co wyłazi spod gęstych traw i ziół.

Obrazek

Obrazek

Okołokolejowa plątanina wszystkiego.

Obrazek

Zwiędłe latarnie… tzn ich fragmenty...

Obrazek

Niedaleko elektrociepłowni jest też niewielki bunkierek, niestety cieżko sie go zwiedza bo po kolana sie brodzi w śmieciach. Że tez komus sie chcialo tutaj tyle tego nawrzucac..

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Jakies chyba opuszczone i zarośniete nieco budynki przytykające do elektrowni.

Obrazek

Obrazek

Dopiero z bliska widać jakie toto jest wielkie! Ponoc od czasu do czasu mozna budynek zwiedzac i w srodku. Mam nadzieje, ze sie kiedys załapie na takie zwiedzanie!

Obrazek

Obrazek

Do samej elektrowni od tyłu nie podchodzimy. Słychac ujadanie psa a tylko ja mam gaz. Troche bedzie głupio jak jakies bydle pogryzie gości (albo co gorsza mnie! ;) ) Podziwiamy wiec budynek z pewnej odległości, z perspektywy rur gigantów i rozwalisk szlag-wie-czego.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek


Co ciekawe, Belgom oczy na wierzch wyłażą na widok mojego gazu pieprzowego. “To u was jest d o z w o l o n e?????” Od tego czasu patrzą na mnie nieco inaczej niz wczesniej - zapewne tak, jakby mnie ktos zabrał na wycieczke a na brzuchu dyndał mu odbezpieczony kałach..

Jedziemy też śladem wielkich rur na obrzeżach Szombierek. Miejsce, do którego mam ogromny sentyment, bo jako przedszkolak mieszkałam kilkaset metrów stad. Uwielbiałam spacery, gdy przechodziło sie pod rurami, a niektóre z nich czasem puszczały coś bokiem. Czasem leciała para, czasem mocno bulgotało i wypływało coś bardziej w stanie ciekłym. A elektrownia w tle dymiła i huczała. Dziś wszystko jest ciche i uśpione. Ale rury są. I wreszcie ja mam dłuższe nóżki i moge spełnic swoje marzenie z przeszłosci - wyleźć na rure i na niej posiedziec. Metal grzeje w kuper a prażące słonce wwierca sie od drugiej strony. Tu obalamy pierwszego browara :) A potem jedziemy sprawdzic gdzie “moja rura” prowadzi. W prawo i w lewo. A prowadzi daleko. Belgowie skaczą po rurach jak małpy i robią setki zdjęć. Miny mają jakby przynajmniej zobaczyli wryty w ziemie statek kosmiczny. Jeden z nich wlazł nawet na samą góre a potem zrolował na dół. Juz wszyscy byliśmy pewni, ze sie połamał w drobny mak. A tylko go troche boli ręka. A własnie! Rury od czasu do czasu robią taki łuk do góry. Zawsze sie zastanawiałam po kiego diabła? Tam gdzie przechodzi pod nimi droga to rzecz jasna. Ale tam gdzie nic nie ma? Czy to taki rodzaj “progu spowalniającego”? Aby to co w nich płynie nieco wyhamowało na zakrętach?

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Kładka nad rurą.

Obrazek

Obrazek

Jedziemy dalej i nagle widze, ze jeden z Belgów lata. Ten co jechał pierwszy. Wybija go coś do góry. On leci osobno, rower osobno. On wlatuje głową w gęste pokrzywy, rower robi wielkie “dzyń” o rure. Tyle dobrze, ze nie na odwrot… To ten sam chłopak co chwile wczesniej spadł z rury. Wyłazi z lekko zapuchnietą gęba z pokrzyw i twierdzi, ze wszystko ok. Tylko ręka boli go troche bardziej.. ;)

Jak sie okazuje wypadek nie był przypadkiem czy skutkiem ciamajdowatości. Na drodze był jakis sznurek. Czy była przeciągnieta ileś cm nad ziemią jako pułapka, czy jakos nieszczesliwie lezala i wplątała sie w koła? Ciezko powiedziec. Tyle, ze dokladnie widac wmotaną ją w sakwy i koła nieszczesnego delikwenta. Nie wiem czy nalezy łączyc te dwa fakty, ale nieopodal opala sie nago pewien dziadek. Patrzy sie na nas i zanosi od śmiechu. Woła pif paf ha ha i podskakuje jak osoba niespełna rozumu.. Chwile później oblewa sie czymś o wyglądzie (i aromacie) benzyny, nafty, ropy? I próbuje znów opalać.

Jedziemy dalej. Mijamy tez dziewczyne i dwóch chłopaków w wieku okołogimnazjalnym, ktorzy chyba naogladali sie filmów o trójkącikach i własnie te obserwacje próbują wcielic w zycie. Są tez żuliki spożywające w cieniu obłych konstrukcji i komentujący nasz przejazd: “Zenek, k… albo ja sie juz tak napier***, abo turyści tu do nas przyjechali!” Nie da sie ukryć. Rzucamy sie w oczy. Belgowie mają opasłe sakwy na przednim i tylnym kole oraz dodatkowe torby zwisające z kierownicy i spod siodełka..

Fajny malunek na garażach... Autobus? Tramwaj? Pociąg?

Obrazek

Plątanina kabli i reklam..

Obrazek

Knajpa niestety juz nieczynna… A zachęcająco wygląda i wypadałoby wstąpic! :)

Obrazek

Mijamy ogródki działkowe o wdzięcznej nazwie. To raczej atrakcja wyłącznie dla mnie. Belgowie nie zrozumieja a i ja przetłumaczyc im nie bardzo potrafie.

Obrazek

Postanawiam tez skoczyć obejrzec dokąd prowadzi jedna z bocznych dróg na granicy Szombierek i Bobrka. Przywołujac jakies mgliste wspomnienia z dalekiej przeszłości, wydaje mi sie, że tam były jakies zakłady przemysłowe i teren zamkniety. Zburzyli je? Szlag wie..

Teren jest wyraźnie poprzemysłowy. Drogi z wygryzionego asfaltu rozłażą sie na wszystkie strony.

Obrazek

Obrazek

Jest tabliczka z gatunku “Zapraszamy buby, tutaj musi byc cos ciekawego" ;)

Obrazek

Faktycznie, zarówno na drodze, jak i na terenach trawiastych zdarzają sie spore zapadliska.

Obrazek

Są dwa stawki. Jakis dziadek moczy kija w jednym z nich. W oddali komin puszcza kłęby brunatnego dymu. Zapach, przywodzący na myśl sielskie obrazy z dzieciństwa, roznosi sie wokoło. Belgowie chcą sie kąpać w stawie. Nie wiem czy to najlepszy pomysł. Ide zapytac wędkującego dziadka. Dziadek odradza. Mówi, ze w wodzie zalega sporo złomu i śmieci. I że lepiej znaleźć inne miejsce jak sie nie chce skonczyc jako szaszłyk ;) Belgom sie bardzo porównanie podoba. Zapisują je sobie nawet w notesie. A moze dziadek po prostu nie chciał, zeby mu rybki straszyc? ;)

Obrazek

Na całym terenie sporo jest miejsc biesiadnych, pełnych iście domowych sprzetów. W jednym z nich przysiadamy, zgodnie z przeznaczeniem ;)

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Po drugiej stronie głownej ulicy tez podobnie. Coś kiedys było ale juz nie ma. Dorodne chaszcze porastają żwir i zeszklone kamienie. Jakby hałdy, jakby resztki zmielonych budynków...

Obrazek

A my tymczasem suniemy na Bobrek. Plan jest powbijać gdzieś w boczne uliczki z dala od zgiełku przelotowej drogi… I szukac “klimatu”. Chociaż nie.. Myśle, ze tutaj “klimat” nas znajdzie sam ;)



cdn
Awatar użytkownika
Piotrek
Admin
Admin
Posty: 104858
Rejestracja: sobota 28 maja 2005, 00:00
Lokalizacja: ze wsząd
Kontakt:

Post autor: Piotrek »

buba pisze:Zawsze sie zastanawiałam po kiego diabła? Tam gdzie przechodzi pod nimi droga to rzecz jasna. Ale tam gdzie nic nie ma? Czy to taki rodzaj “progu spowalniającego”? Aby to co w nich płynie nieco wyhamowało na zakrętach?
Kompensacja zmian długości pod wpływem temperatury. Gdyby nie to, to rozgrzewając się wyginałaby się w sposób niekontrolowany a stygnąc nawet rozrywała w najsłabszych punktach (najczęściej na łączeniach).
Poezja to opisanie uczuć słowami, a świata - uczuciami.
***Unless otherwise stated, my posts are my opinion, not official***
No trees were killed to send this message, however, a large number of electrons were terribly inconvenienced.

Awatar użytkownika
buba
inżynier nadzoru
inżynier nadzoru
Posty: 1874
Rejestracja: poniedziałek 18 lis 2013, 20:40

Post autor: buba »

Glowna, przelotowa ulica na Bobrku jest tak ruchliwa, ze dosyc ciezko przez nią przekicać z rowerami. Jeden z Belgów zostaje prawie rozjechany przez skuter. Skuter sie przewraca, jest troche awantury. Oczywiscie to ten sam chlopak co spadł z rury i wykopyrtnął sie na lince. Są chyba tacy ludzie, ktorzy bardziej przyciągają nieszczescia niz średnia statystyczna.

Skręcamy w osiedle zwane Nowa Kolonia Robotnicza. Po głowie jednak kołacze mi sie inna jego nazwa.. Pisałam kiedys o nim wypracowanie w podstawówce... i głowe bym dała, ze nazwa była inna, jakby od nazwiska, chyba niemieckiego. Wypracowanie było prawie dokładnym zerżnięciem starej pożółkłej ksiażki wypożyczonej z miejskiej biblioteki. Jaki był tytuł książki - też mi uleciało. Takie mgliste wspomnienia... Przez 25 lat pamięć potrafi sie nieco "wytrzeć"...

Osiedle nieco sie różni od innych okolicznych zgrupowań starych kamienic z czerwonej cegły. Ściany nie są tylko ceglane ale tez troche tynkowane, czasem jakby szachulcowe, dachy sa skośne a cała bryła budynków jest bardziej kwadratowa niz podłużna. I wszystkie domy są prawie takie same, ustawione w równe rzędy. Pobudowali to jakoś na początku XX wieku, wiec chyba juz robi za zabytek. Początkowo budynki były przeznaczone na robotników z pobliskiej huty i kopalni. Obecnie zwykle lądują tu ludzie, którzy nie płacili za lokale w innych, bardziej "renomowanych" dzielnicach miasta.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek


Osiedle jest pełne starych kamienic, przypylonych podwórek i zaułków, w ktore sama nie miałabym odwagi wsadzac nosa. Co ciekawe jest tu bardzo ludnie. Wiele razy sie nasłuchałam opowieści, ze Bytom “umiera”, “wyludnia sie”, “ludzie uciekają” - a gdzie sie nie pójdzie to ktoś sie kręci. Na tej dzielnicy “gęstość ludzka” jest znacznie wieksza niz gdzie indziej. Chyba po prostu jest taki zwyczaj, ze wiekszosc czasu spedza sie przed domem. Kobity wiec siedzą na leżaczkach i doglądają (lub nie) biegającej dzieciarni. Ilość dzieci wskazuje na to, ze program 500+ w tej okolicy cieszy sie dużą popularnością. Umorusane dzieciaki biegają stadami po ulicach, ciągnąc jakies sznury, rury, z wrzaskiem gonią sie po klatkach schodowych.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

A tu dziwna scenka. Siedzialo na krzesełkach trzech gości. Wstali i gdzies sobie poszli. Odchodząc odwrócili krzesła do góry nogami. Nie wiem czy to jest informacja dla innych - nie siadać, krzesła prywatne, wypad!!!

Obrazek

Są też specjalnie zagospodarowane "biesiadki" przystosowane do odpoczynku, konsumpcji i innego leniwego spędzania czasu. Na takowych przewaznie przesiadują ludzie starsi. Tu akurat trzeba przyjść z własną deską ;)

Obrazek

Wokół wszedzie dymią grille. Zaraz za płotem dymią kominy. Zapach przypalonej kiełbaski miesza sie wiec z kwaśnym aromatem skoncentrowanego przemysłu.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Faceci trzymają sie z osobna. Siedzą grupkami i raczej preferują schody, murki czy wystające włazy studzienek kanalizacyjnych. Jako napój króluje Warka Strong, chyba musiala gdzies byc jakas promocja bo wszyscy targają 4 albo 6- paki.

W oknach raz po raz pojawia sie jakas głowa, człowieka, psa albo kota. Lub kilka łbów naraz. Głowy często cos pokrzykują, do nas, do znajomych, albo po prostu w przestrzen, aby dać upust swoim emocjom. Z jednego okna na naszych oczach wylatuje fotel. Fajne zdjecie byloby, gdyby złapać go w locie! Tu juz niestety zalega na pryzmie innych miłośników latania…

Obrazek

Balkonów nie przewidzieli - wiec pranko powiewa w innych miejscach. Przeważnie podokiennych.

Obrazek

Sporo tu moich ulubionych kablowisk! :)

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Jedna z kamienic (albo dwie?) są w zupełnej, ażurowej ruinie. Co je spotkało, że akurat ich stan odbiega od innych okolicznych pobratymców - nie mam pojęcia..

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Tu jeszcze śmietniki nie siedzą w pancernych klatkach - tu jeszcze jest normalnie.. Tu jeszcze kubły służą do swoich celów i my też możemy bezkarnie wyrzucic do nich butelki po piwie... Acz myśle, ze jeśli je kiedyś zamkną - to śmieci bedą wszedzie, tylko nie w klatce... ;) (no chyba ze klatka wczesniej zostanie rozmontowana przez wysoko wykwalifikowanych miejscowych specjalistów w dziedzinie metalu :)

Obrazek

Zaczepia nas jakas babcia pchająca wózek inwalidzki. Pyta co nas sprowadza w te okolice, że od pół godziny snujemy sie uliczkami “jak smród za wojskiem”. Opowiadam wiec dyżurną historie, która nie jest bardzo daleka od prawdy - że szukam wspomnien z dziecinstwa, mieszkałam tu niedaleko, chodziłam na spacery. Wiec szukam znajomych miejsc, a moze i ludzi. Podaje kilka imion. Schodzą sie sąsiedzi babci. Rozważają, wspominają, snują opowieści jak to tu bywało w latach 80-tych, co sie zmieniło itp. Co ciekawe wiekszosc gromadzącej sie ekipy mieszka tu od niedawna.

Nasza obecność “na dzielnicy” budzi coraz wieksze zainteresowanie miejscowych. Kawałek dalej grupa chłopaków zagradza nam droge, a jednego z Belgów (zgadnijcie którego? ;) ) łapie za kierownice. “Co wy za jedni?” “Czego tu szukacie?”. Opowiadam wiec po raz dziesiąty to samo, ze ja prawie miejscowa, że, o tam! sie urodziłam. Bardzo ubolewam, ze nie umiem mówić po śląsku. Myśle, ze to wielokrotnie w takich momentach dodałoby mi autentyczności. A Belgowie? A to znajomi, ktorym chce pokazac swoje miasto. Lokalne chłopaki o dziwo sie ucieszyły z odpowiedzi. Kogos z daleka moze interesowac ta dzielnica? Przeciez tu nic nie ma! Wymyślają co by tu mozna jeszcze zobaczyc w Bytomiu? Moze park miejski? A moze basen? Moze stadion Polonii?

Miejscowi nie mogą uwierzyc, że Belgowie nie rozumieją po polsku. Jeden zaraz próbuje, trąca Belga i woła: “Ej ty! Masz ch… na czole!” Belg uśmiecha sie głupawo. Lokalsi wybuchają śmiechem. “Ty, on rzeczywiscie niczego nie kuma, ale jaja! Jak moja siostra, która ma roczek! Jej tez mozna wszystko powiedziec, a ona sie ino śmieje!”. Inny bierze mnie na bok (choc nie wiem po co, skoro juz wyszlo na jaw, ze Belgowie polskiego ni kum kum”. “Słuchaj - ty napewno niezle na tych szczawikach zarabiasz. A my jestesmy fragmentem tej twojej układanki i interesu. Czaisz? Nam sie wiec tez cos nalezy. Odpal chociaz na flaszke. Bedziemy kwita”... Nie mam wyjscia. Wyciagam z plecaka flaszke, tą co miała byc dla Belgów. Cóż, kupie potem drugą. Wszyscy wokół sie cieszą.

Lokals - biznesmen nie daje za wygraną. Ma jeszcze jeden pomysł. “Słuchaj, moze my razem na tych twoich Belgach jakis interes ukręcimy? Przywieź ich jeszcze kiedys. Albo innych. Tacy z zachodu to chyba często gonią za przygodą. Mozemy tu dla nich odje***ć coś ciekawego w ch…! Możemy ich zamknąc w piwnicy albo zabrać do Wieśka. Zesrają sie napewno! Bedą zachwyceni! A my zgarniemy mega kase! Ty weź sie zastanów....”. Mówie, ze pomyśle. Biore nr telefonu od lokalnego biznesmena. Obiecuje, ze “jakby co” bede dzwonic. Kim jest Wiesiek i czemu gościna u niego jest taka interesująca nie udało mi sie dowiedziec ;) Moze był plan, aby to byla niespodzianka rowniez dla mnie? ;)

Na twarzach Belgów rysuje sie zaniepokojenie połączone z fascynacją. Chyba mi sie udało. Chyba własnie takiego Bytomia szukali!

Lokalsi słuchają na komórkach różnych piosenek. Wiekszość z nich nie trafia w moje gusta muzyczne - to jakis rap, hiphop, nawet nie wiem jak to sie nazywa. Takie cos co nie ma melodii i zawiera duzo przekleństw. Jedna z piosenek jednak przypada mi do gustu. Wszystko przez teledysk. Piosenka jest o Chropaczowie. To niedaleko stad. To dzielnica Świetochłowic. Przewijają sie kadry z podwórek, familoków, klimatyczny rozpiździel i kwiat lokalnej młodzieży. Chłopaki zazdroszczą. “Takie synki jak i my! A mają swoją piosenke. Dowiedział sie o nich świat. Patrz k… ile wyświetleń! A o nas nikt nie napisał piosenki! No czemu? My tez przecież jestesmy fajni!”.

A tu link do piosenki jakby kto byl ciekawy:



cdn
Awatar użytkownika
Piotrek
Admin
Admin
Posty: 104858
Rejestracja: sobota 28 maja 2005, 00:00
Lokalizacja: ze wsząd
Kontakt:

Post autor: Piotrek »

buba pisze:Są chyba tacy ludzie, ktorzy bardziej przyciągają nieszczescia niz średnia statystyczna.
Nie bez powodu powstał film wyświetlany u nas pod tytułem "Pechowiec" :D
Poezja to opisanie uczuć słowami, a świata - uczuciami.
***Unless otherwise stated, my posts are my opinion, not official***
No trees were killed to send this message, however, a large number of electrons were terribly inconvenienced.

Awatar użytkownika
Piotrek
Admin
Admin
Posty: 104858
Rejestracja: sobota 28 maja 2005, 00:00
Lokalizacja: ze wsząd
Kontakt:

Post autor: Piotrek »

buba pisze:Odchodząc odwrócili krzesła do góry nogami. Nie wiem czy to jest informacja dla innych - nie siadać, krzesła prywatne, wypad!!!
Raczej chodzi o to, by na stojące "wierzchem do góry" jakiś gołąb czy inny latający srajdek nie napaskudził...
Poezja to opisanie uczuć słowami, a świata - uczuciami.
***Unless otherwise stated, my posts are my opinion, not official***
No trees were killed to send this message, however, a large number of electrons were terribly inconvenienced.

Awatar użytkownika
Sten
prezydent
prezydent
Posty: 169486
Rejestracja: czwartek 13 gru 2007, 18:40
Lokalizacja: Łuh

Post autor: Sten »

A i ewentualny deszcz nie zmoczył ...
"Jak tam było, tak tam było, zawsze jakoś było. Jeszcze nigdy tak nie było, żeby jakoś nie było."
Beer-o-pedia - Encyklopedia piwa
Awatar użytkownika
buba
inżynier nadzoru
inżynier nadzoru
Posty: 1874
Rejestracja: poniedziałek 18 lis 2013, 20:40

Post autor: buba »

Jedziemy też powłóczyć sie w drugiej części Bobrka, za ruchliwą szosą. Tam też jest posępnie malowniczy świat starych kamienic, podwórek, pylistych placyków przytykających do terenów pohutniczych.

W tej części dzielnicy wiecej kamienic jest opuszczonych. Albo takich pustych w połowie. Część okien wskazuje, że za nimi są normalne mieszkania a obok inne są zabite dyktą, zamurowane pustakami albo zieją wypaloną czernią i aromatem dogasającego popiołu. Acz wnioskowanie o zasiedleniu na podstawie wyglądu okna tez nie zawsze jest prawidłowe.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Mijamy jedną z kamienic z oknami zupelnie zasłonietymi dechami. Zwraca uwagę jakis dźwiek. Jakby coś bębniło, uderzało miarowo w drewno. Zatrzymujemy sie, aby zlokalizować dziwne “efekty akustyczne”. Nagle jedno z drewnianych okien wypada z łoskotem na ulice. Za nim wyskakuje facet. W ręce trzyma pluszowego zająca. Jakoś źle skoczył bo akurat trafia na krawężnik. Upada na ulice. Zając toczy sie po poboczu. Facet szybko sie zbiera, podnosi zająca i mocno kulejąc znika za węgłem. Ki diabeł? Drzwi do tej kamienicy są zamurowane. Zaglądamy z drugiej strony. Wszystkie okna chyba zabite dechami. W jaki sposób on sie znalazł w środku? Wlazł kominem jak święty Mikołaj? Jeżeli wszedł przez jakąs dziure albo piwnice - to czemu tamtędy też nie wyszedł? A może spał w środku i wtedy zamurowali drzwi? Różne myśli krążą po głowie, ale jedne wydają sie bardziej niedorzeczne od drugich…

Jedna z opuszczonych kamienic jakos sie wyróżnia. Jakas taka wieksza, bardziej zdobiona, wszędzie jakieś rzeźbione detale...

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Podokienny składzik rzeczy niezbędnych i sympatyczne kablowisko dekorujące ściane wielką pajęczyną :)

Obrazek

Inni wolą kwiatki, papużki i mini kącik biesiadny.

Obrazek

A tu “Bytomska Riwiera”! :) Przed wieloma kamienicami rozłożyły sie baseny (i to często calkiem solidne!), parasole, kocyki, leżaczki. Chlupot wody i charakterystyczny dźwiek kąpiących sie dzieci niesie sie wokoło. Jakoś nie mam kompletnie wrażenia, ze znajduje sie w dzielnicy, gdzie tak łatwo dostac w morde… Jakis taki spokoj i sielanka wyłazi z każdego kąta. Baseny przewaznie napełniane są wiadrami. Była jedna ciekawa scenka gdzie były próby lania owej wody prosto z okna drugiego piętra, aby nie latać po schodach z wiadrami ;) Nie udało sie. Wszystko było wokół mokre, tylko basen pusty. I jeszcze jeden osobnik prawie dostał w łeb wiadrem, bo jakos sie ześlizgneło z parapetu ;)

Obrazek

Obrazek

Sporo w okolicy jest dzieci. Nawet takie niewielkie luźno biegają wokół zabudowań.

Obrazek

Obrazek

Damski, międzypokoleniowy kącik dyskusyjny.

Obrazek

Pranie powiewa na wietrze…

Obrazek

Różne faktury podłoża ulicznego.

Obrazek

Ostatnia kamienica.. Dalej juz tylko morze zieloności, chaszcze, zagajniki, skrywajace postindustrialną przeszłość.

Obrazek

Tereny poprzemysłowe za betonowym murem chyba niedawno zostały zmielone. Pewnie były tu jakies ruiny ale wszystko zaorali i rozbili do wielkości tłucznia… Ciekawe czy będą tu teraz cos nowego budowac, czy to tylko tak z nienawiści do ruin...

Obrazek

Obrazek

Różne klimaty wszelakich zaułków i podwóreczek...

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Fajny, cienisty plac. Miło tu przysiąść w upalne lipcowe popołudnie…

Obrazek

Juz od jakiegos czasu rozglądam sie za knajpą. Dzieki obstawie z Belgów mam niepowtarzalną okazje iść do tutejszej speluny. Innych desperatów na takie wyjście raczej nie znajde, a instynkt samozachowawczy raczej nie pozwoli mi tego zrobic samotnie. A tu jak na złość nigdzie nie ma żadnego lokalu! Ktoś wspomina jakaś pizzerie jak sie jedzie na Rude, ale dość daleko stąd. Jakas mordownia ponoc tu gdzies byla, ale zamkneli. Teraz pije sie tylko po bramach.

Na cienistym placyku siedzi starszy facet. Wyglada dość przyjaznie, wiec postanawiam jeszcze jego zagadnąć o jakies źródło piwopoju. Gość pali papierosa w lufce długości chyba 20 cm. Twierdzi, ze tak jest zdrowiej a i dym “nabiera właściwego aromatu”. On również nie pomaga nam w poszukiwaniu.. Oczywiscie nie obedzie sie bez pytań skad my i po co, a gdy widzi, ze turyści, przestrzega “ale nie śpijcie po opuszczonych kamienicach”. Troche dziwnie z tym wyskoczył, wiec dopytuje o co chodzi w ogole??? Dziadek wzdycha, przeciąga sie, odkłada lufke i opowiada ciekawą historie. Dawno to było, 5 lat juz minelo, a moze i 10? Zaczął sie tu kręcić po dzielnicy jakis koleś. Nietutejszy. Rozmawiał z żulami, stawiał im wódke. Pieniądze miał ale chodził biednie ubrany, zawsze brudny i obdarty, bardziej niż lokalni menele. Wyróżniał sie jednak. Był kulturalny, oczytany, wygadany. Nazwali go Proboszcz. Z naszym rozmówcą też miał nieraz okazje sie napić, nawet gościł kilkukrotnie u niego w domu lub chadzali do knajpy (wtedy jeszcze była ;) ) Przybysz ponoć zbierał materiały do swojej pracy doktorskiej na temat bezdomności i sposobów radzenia sobie z nią. Najbardziej interesowały go wiec zeskłotowane, opuszczone budynki. Kto sie w nich gnieździ, czy sezonowo, czy na cały rok. Czy próbują prowizorycznie ogrzewać budynki? Czy zasiedlają jeden i sie tam próbują zadomowić czy robią syf, srają pod siebie i przenoszą sie do kolejnych miejsc. Czy są to osoby skrajnie zdegenerowane czy ludzie porządni, tylko pokrzywdzeni przez los. Aby nawiązać lepszy kontakt z tego typu populacją (wiec i zdobyc lepsze materiały) gość sam zaczął spać po melinach i pustostanach. Stawiał - więc był akceptowaną, ba! wręcz pożądaną osobą w środowisku. Któregoś dnia jednak sie zaczadził dymem z piecyka i zabrało go pogotowie. Taka przynajmniej była oficjalna wersja. Pogłoski i plotki jednak krążyły różne… Tyle wiadomo, ze Proboszcza juz nigdy wiecej na Bobrku nie widziano...

Gdy żegnamy sie z dziadkiem jeszcze pokrzykuje za nami: “Ale pamietajcie! Nie nocujcie w pustych kamienicach! To zły pomysł!”

Mijamy jeszcze kamienice z przyklejonym dużym krzyżem. Wygląda jak krzyż przydrożny, takie jak często stoją na rozstajach dróg, tylko tu przytula sie on do muru.. Dziwne takie...

Obrazek

A my suniemy w strone huty i inny terenów przemysłowych, przykolejowych, przesianych chyba najbardziej aromatycznym zapachem i migających do nas juz z daleka kominowymi "ognikami".

cdn
Awatar użytkownika
buba
inżynier nadzoru
inżynier nadzoru
Posty: 1874
Rejestracja: poniedziałek 18 lis 2013, 20:40

Post autor: buba »

Powłóczywszy się juz nieco po zamieszkałych rejonach na Bobrku, przyszedł czas na oględziny huty. A przynajmniej tego co z niej zostało, bo chyba spore części juz odeszły w niebyt.

Obrazek

Próbowaliśmy na bezczelnego wbijać tą bramą na teren, ale szybko nas pogonili ;) Próbowałam ja również udawać, że po polsku nie mówie, ale ochrona sprowadziła kolesia, który również po angielsku wyjaśnił czemu jesteśmy tu elementem niepożądanym... ;)

Obrazek

Ładny ceglany budynek przy głównej drodze.

Obrazek

Maszynka do robienia chmur! :)

Obrazek

Cała bryła huty ciekawie się prezentuje z wiaduktu. Dymi na potęge, świszcze, strzyka ogniem, nie ma wątpliwości, ze wciąż działa.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Dzieki dużemu zoomowi można pozaglądać w różne jej zakamarki, rurownie, zbiorowiska pokręteł, kabli i wszelakiego innego żelastwa o funkcjach mi zupelnie niepoznanych.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Błędne ogniki ;)

Obrazek

Plątanina przyhutniczych bocznic kolejowych, przeładunków, zsypów. Mieszanina przemysłu i kolei zawsze tworzy jakąś taką pylistość - coś co buby uwielbiają!

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Zajeżdżamy też od innej strony, od ul. Czackiego i Kolonii Azotów. W odróżnieniu od niezwykle ludnych okolic przyfamilokowych - tutaj jest zupelnie pusto. Nie spotkaliśmy tutaj kompletnie nikogo. Ni człowieka, ni samochodu, ni psa. Belgowie też to zauważają, dopytując sie co chwile: "Czemu tu sie tak pusto zrobiło?", "To jakis teren zamkniety?", “Czy wszystko ok”?

A tu tymczasem są ulice wzdłuż rurowni i spore osiedle garaży. Niektóre z nich pięknie zarosły pnącza!

Obrazek

Tutaj jeszcze mają podjazd dla aut.. Jeszcze im nie zniszczyli.. Można wieć zajrzec pupilowi pod brzuszek, z widokiem na torowiska i hute zamykającą horyzont.

Obrazek

Gmach huty od tej strony przedstawia sie takowo:

Obrazek

Zawsze, jak byłam mała, to wierzyłam, ze huta jest smokiem. Bo w Krakowie był Smok Wawelski i on zionął ogniem - chyba w określonych godzinach. A huty, za czasów mojego dzieciństwa, miały w zwyczaju pluć ogniem jeszcze bardziej widowiskowo niz teraz...

Obrazek

Obrazek

Był plan zajechac hute jeszcze od tyłu, od strony Plejady i stawów Trójkąt i Barbara. Ale niestety zabrakło czasu... Może jeszcze kiedyś bedzie okazja? Może kiedys znów uda sie znaleźć towarzystwo na taką wycieczke niekonwencjonalną?

Opuszczony dworzec kolejowy Bytom Bobrek. Tak sie prezentuje z oddali.

Obrazek

A tak z bliska. Od fasady malowniczo porasta stacyjke bluszcz.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Dziupla? Nora? Ciekawe jaki gatunek się gnieździ w czeluściach? Czy jest drapieżny? ;)

Obrazek

Nie wiem po co wydłubana dziura z tyłu budynku - od strony peronu jest wszystko otwarte na oścież - drzwi, okna…

Wnetrza zwracają uwage zdobieniami, rzeźbieniami, kolorami i… mocnym zapachem człowieka..

Obrazek

Obrazek

Niestety wszystko co dobre szybko sie kończy, wiec moja przygoda z Belgami rowniez. Musze juz wracac do domu. Wieczorem mam pociąg do Oławy, a jutro ruszam ku Ukrainie. Ekipie polecam biwak nad Brandką. Pokazuje na mapie co i jak. Twierdzą, że trafią. Na wieczór dostają jeszcze pakiet przetrwania - flaszke żubrówki, 2 kg boczku i worek ziemniaków. Bardzo mi żal, że nie moge spedzic z nimi tego wieczora, realizując też swoje marzenia z dzieciństwa o imprezie i biwaku nad Brandką. Gdy siedze juz w pociągu troche nachodzą mnie wątpliwości czy aby nie wpuściłam ich w przysłowiowe “maliny”. Może jednak Brandka nie jest dobrym miejscem, aby bywać tam po zmroku - i to bedąc obcym i nie umiejąc ni dwa słowa sklecic po lokalnemu? W nocy męczą mnie sny, że napadli ich Cyganie, albo zwineła policja, udowadniając, że Polska jest takim samym zamordystycznym krajem jak ich Belgia…

Od ekipy nie mam żadnej informacji przez 2 miesiące. Nie ma również informacji w lokalnej prasie o morderstwach, utonięciach czy porwaniach na narządy na terenie Bytomia ;)

Dopiero jakoś we wrześniu dostaje maila. Belgów na Brandce nic nie zjadło. Nocleg minął spokojnie, choć kilka osób ich odwiedziło, również nocą. Kąpali sie też w świetle księżyca i skóra z nich nie zlazła. Pechowy Belg wlazł na szkło i rozciął stope. Na tyle im sie spodobało miejsce noclegowe, że kolejnego wieczora również tu wrócili. Jakiś wędkarz dał im dwie ryby, które piekli na patykach na ogniu i zjedli pół surowe. Ziemniaki im sie spaliły w ognisku. Boczkiem nakarmili wędkarza. Żubrówke wypili wspólnie.


cdn
Awatar użytkownika
buba
inżynier nadzoru
inżynier nadzoru
Posty: 1874
Rejestracja: poniedziałek 18 lis 2013, 20:40

Post autor: buba »

KOPALNIA SZOMBIERKI - SZYB KRYSTYNA

Na uboczu, wśród zarośli, stoją sobie takie oto dwie wieże..

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Uwięziony wagonik..

Obrazek

I jeszcze dwa inne...

Obrazek

Koło gigant, chyba kiedys tez na jakiejs wieży wisiało...

Obrazek

Kamienna/betonowa/gipsowa postać. Stoi tyłem do płotu, na zamknietym terenie. Pomnik czy co?

Obrazek

Za szybem rozciągają sie nieużytki, rodzaj podłoża sugeruje dawne hałdy albo zmielone resztki jakiś budynków. Gruntowe drogi wiją sie po łagodnych wzgórzach. Ostre zjazdy, wręcz osypujące sie skarpy przyciągają miłośników skoków na motorach i kładach. Pył podobny do popiołu chrzęści w zębach. A mi zachciało sie jeździć na przełaj rumoszem, bez ścieżki... Ostre, zeszklone kamienie ciachają opony jak nóż... Obie mam do wymiany po tej wycieczce... Powietrze zeszło wprawdzie dopiero kolejnego dnia, ale opony wyglądają jak sito.. Albo to nie przez kamienie? Albo tam jakies gumożerne robale mieszkają???

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek


Za "łąkami" spopielałego gruzu siedzi nad jeziorkiem jakiś niewielki zakładzik przemysłowy. Na wpół czynny i zasiedlony przez nieco nerwowych ochroniarzy.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Pośrodku stawku stoi szkielet samotnej, martwej topoli. Sztuk jeden. Potęguje to nieco ponurość tego miejsca..

Obrazek

W całym rejonie jest urodzaj na wielkie rury, wijące sie w bardzo różnisty sposób, wpasowując miedzy chaszcze, pod wiadukty czy miedzy zabudowania...

Obrazek

Obrazek

Obrazek



KOPALNIA CENTRUM

Zabudowania kopalni widziane z drogi - przez pryzmat rur i garaży.

Obrazek

Na teren kopalni udaje sie przedostac przez całkiem sporą dziure w płocie. Sympatyczna, rozmiękła i pełna kałuż droga prowadzi wśrod buszu roślinności, przechodzi pod “wiaduktami” rur i taśmociągów.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Na głowny plac sie nie wybieram bo stoją tam jakies kopary - i co gorsze - słychac ujadanie psa… Jednak jestem "dupa z rencami" a nie zwiedzacz miejsc opuszczonych - jak tylko usłysze psa to daje w długą w przeciwną strone....

Obrazek

Obrazek

Obrazek


Różnista ceglana zabudowa w klimacie opuszczenia, zapomnienia i zarosłej nieco melancholii.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Szybowe klimaty - plątaniny metalu i okienek świszczących na wietrze.

Obrazek

Obrazek

Wjazd do kopalni - tam, gdzie dawniej ciężarowki po węgiel czekały...

Obrazek

Chyba po raz pierwszy spotkałam sie ze słowem “plandekować” ;)

Obrazek

I pozyskiwanie złomu gdzies od tylca…

Obrazek

Obrazek

“Zakaz” juz mocno wybladły wiec chyba przestał obowiązywać? ;)

Obrazek

Orzełek we wszelkich odcieniach brązu, machający zalotnie skrzydłem ;)

Obrazek

Zakopalniane hałdy o kolorowych smugach i tłumnie kłebiących sie pojazdach na ich szczytach.

Obrazek

Obrazek

Jeziorka rozsiane na przyległych do kopalni terenach.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

I plątaniny wybostych, kałużastych dróg…

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Kopalnia z innego rzutu, z oddali (z okolic Brandki), we mgle palonych traw...

Obrazek

Wyłaniająca sie znad garaży na Karbiu...

Obrazek


KOPALNIA BOBREK

Widok na ową, ponoć jedyną czynna obecnie bytomską kopalnie:

- z okolic stacyjki Bytom Karb Wąskotorowy

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek


- od strony bramy przy ul. Konstytucji.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Malownicze wagoniki.

Obrazek


- gdzieś spomiedzy kamienic, bloków i garaży na Karbiu.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek


- ze stacji kolejowej Bytom Bobrek

Obrazek
Awatar użytkownika
buba
inżynier nadzoru
inżynier nadzoru
Posty: 1874
Rejestracja: poniedziałek 18 lis 2013, 20:40

Post autor: buba »

Jednym z miejsc, gdzie czesto sie wybieram bedac w Bytomiu, jest staw Brandka. Owo jeziorko położone jest wśród pól, miedzy Miechowicami a Karbiem. Powstalo ponoć w wyniku kopalnianego zapadliska, gdzie ziemia sie zapadła i wybiły podziemne wody. Staw często zmienia swój kształt i wielkość. Drogi, ktorymi sie do niego podchodzi, czasem są, a innym razem znikają gdzies w wodnych odmętach. Woda czasem podmywa pobliskie działki, a innym razem opada na tyle mocno, ze wyłażą na światło dzienne konary dawno potopionych drzew. Kilka lat temu nawet jakies pompy uruchamiali, bo Brandka zaczela zbytnio rosnąć i rozlewać sie tam, gdzie jej rozlewania zdecydowanie nie chciano ;)

Różne krąża po Bytomiu pogłoski skad sie wziela nazwa jeziorka. I czy Brantka czy Brandka? Piszą i tak i tak. Za czasow mojej podstawowki na osiedlu w Miechowicach mówilo sie, ze nazwa jest od wódki - bo tam ludzie chodzą czesto spozywac ten napój. A na gorzałe mówiono “brantka” wiec sie przyjelo…. Gdzieś jednak czytałam, ze na jakis starych, niemieckich mapach, na terenach, gdzie jeszcze nie powstało jeziorko, figurowała nazwa “Brandwiese”. Czy jedno z drugim ma cos wspolnego? Tego juz nie wiem..

Dojazd nad jeziorko od strony Miechowic, od ulicy Samotnej i działek. Wijące sie gruntowe drogi, głownie uzywane przez wędkarzy.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Dojazd od strony ul. Lipowej. Droga bardziej malownicza ale i bardziej wyboista!

Obrazek

Innym razem jade od ulicy Karbowskiej i potem pagórkami wzdłuż nowo zbudowanej trasy szybkiego ruchu. Dziwnie tak jechac, dosłownie obok autostrady, a szutrem, spokojnie, a obok śmigają auta jakby sie wściekły. Dzieli nas kilkadziesiat metrów, a jest tak bardzo inaczej.. Mija mnie kilkaset samochodow a jednoczesnie mam poczucie, ze miejsce gdzie sie znajduje jest odludne i rzadko odwiedzane…

Dwie drogi, dwa światy..

Obrazek

Stojąc u brandkowych brzegów niby jestesmy w srodku miasta, ale teren jest pusty, przestronny, można złapac szeroki oddech. Na horyzoncie majaczą odległe dzielnice - widac kopalniane szyby, kominy, kościelne wieże i wieżowce.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek


Sposób zagospodarowania terenu powoduje, ze mozna sie poczuć swojsko - jak w domu! Popularne sa np. dywany! O zroznicowanych kolorach, ksztaltach, deseniach i... stopniu wylinienia!

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

A tu nawet terenowa wersja satelity!

Obrazek

Obrazek

Część jeziorka przy hałdzie jest chyba dość płytka - widac sporo zatopionych drzew! (gdzie indziej całe drzewa sa juz gleboko pod wodą)

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek


Na brzegu Brandki jest półwysep, ktory czasami staje sie wyspą. Wygląda jak piaszczysto- gliniasta górka porosła brzozami. Są to pozostałości szybu “Koch”. Szyb otwarto jakos pod koniec XIX wieku, a zamknieto jeszcze grubo przed II wojną światową. Ponoć była tu wieża szybowa, mozna znaleźć kawałki cegieł czy murków z jej podpór. Zdjęcia z czasów działalności szybu sie ponoc nie zachowały.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Na owego szczycie piaszczysto - żwirowego wzniesienia.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

U podnóża górki, dojazd od strony Miechowic.

Obrazek


Ponoć nad Brandką jest/była jeszcze jedna górka - pozostałość szybu o nazwie Sęp, ale w ktorym miejscu dokładnie to nie mam pojecia.

W tym roku spotkalam nad brzegami płetwonurków, którzy schodzili na głębokość 7-8 metrów i narzekali na muliste dno. Twierdzili, ze muszą sobie zrobic maski na twarz zaopatrzone w wycieraczki, ktore chodzą non stop i ścierają muł. Pokazywali mi tez świeżo nakręcony film z przechadzki (a moze powinno sie napisac “przepływki”? ;) ) miedzy konarami uschłych zatopionych drzew. Szczerze mówiac, niewiele było widac na owym filmie. Cos jak wędrówka po górach w bardzo gęstej mgle i deszczu. Acz miało to swoj mroczny klimat - woda wręcz gęsta od mułu, piachu, wirujących kawałków liści, kory, sitowia, a od czasu do czasu w tle zamajaczyły jakies konary, pogięte, oblepione gliną, jak jakies potwory zastygłe w bezruchu. Oprócz drzew ekipa znalazła na dnie równiez… dziecinny, trójkołowy rowerek! Tak samo obrosły błotem. Twierdzili zgodnie, ze chcą wierzyć, ze to śmieć, ktory ktos wyrzucił do stawu. A nie ze ów sprzet znalazl sie w wodnej toni w inny sposób, a jego uzytkownik również czai sie gdzies w terenach przydennych i tylko patrzy złapać za noge owych śmiałków, ktorzy zakłócają mu spokój ;)

Innym razem spotkałam wędkarza, ktory pokazywał mi na telefonie zdjęcie ryby - mutanta, ktorą złowił tu ponoc w zeszłym roku. Ryba była wielkości sporego karpia i głowe miała jak ryba młot. Albo to były trzy głowy??? Zamiast oczu wisiały jej jakies krwiste kalafiory - nadal, jak to pisze, mam to paskudztwo przed oczami. Wędkarz ów swój łup spalił w ognisku - jakoś wygląd nie zaostrzał apetytu ;)

Nadwodne klimaty jesiennego popoludnia.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Hałda od północno - wschodniej strony Brandki porośnieta jest równymi rzędami drzewek, które przybrały płonące kolory.

Obrazek

Obrazek



Nadbrandkowe okolice są super miejscem na ogniska i biwaki “na przyrodzie”. Poniżej jeden z takowych, zapodany w ciepłe, październikowe popołudnie.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Pękające nadwodne pałki powodują przesianie powietrza wirującym na wietrze “śniegiem”, ktorzy włazi równiez do nosa wywołujac nagłe ataki kichawki!

Obrazek

Obrazek

A rybki sie pieką!

Obrazek


Drugi, mniejszy stawek, położony jest na poludnie od Brandki. Niedaleko “ulicy” Szyb Pilgera. Nie wiem czy ma on jakas nazwe i czy ma podobną, pokopalnianą geneze powstania jak Brandka? Jedno jest pewne, ze równiez zmienia poziom zawartości wody. I zawiera jeszcze wiecej potopionych drzew. I tez jest lubiany przez wędkarzy.

Obrazek

Obrazek

Ptactwa tu dostatek, rowniez takiego gniazdującego na wystajacych z wody kikutach - suchcielach.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Latem grobla przecinajaca staw była nie do pokonania suchą stopą. Jesienią bez problemu sie juz dało.

Obrazek

Stawek ten głównie mnie zainteresował ze względu na satelitarne zdjęcia - dziwnego półwyspu od jego północnej strony- ni to ruin czegoś, ni to zatopionego budynku?

Obrazek

Internet mi powiedział ( a dokladniej to forum), ze to zalany schron dowodzenia. I dotrzec mozna do niego w czasie duzej suszy (gdy woda wyschnie) albo wielkich mrozów (gdy woda zamarznie).
http://www.straznicyczasu.pl/viewtopic.php?t=6390

Mnie sie póki co nie udało tam dotrzec. Wleciałam w wode po kolana, w pewien zimny, listopadowy dzien. Widziałam tylko las trzcin… I nie był to pierwszy pech tego dnia.. Zabrałam na wycieczke ze sobą aparat bez baterii… ktora została ładująca sie na szafce.. Wiec “wyprawa” do powtórki, moze kiedys - w bardziej sprzyjających okolicznościach czasoprzestrzeni!
Awatar użytkownika
Piotrek
Admin
Admin
Posty: 104858
Rejestracja: sobota 28 maja 2005, 00:00
Lokalizacja: ze wsząd
Kontakt:

Post autor: Piotrek »

buba pisze:Różne krąża po Bytomiu pogłoski skad sie wziela nazwa jeziorka. I czy Brantka czy Brandka? Piszą i tak i tak. Za czasow mojej podstawowki na osiedlu w Miechowicach mówilo sie, ze nazwa jest od wódki - bo tam ludzie chodzą czesto spozywac ten napój. A na gorzałe mówiono “brantka” wiec sie przyjelo…. Gdzieś jednak czytałam, ze na jakis starych, niemieckich mapach, na terenach, gdzie jeszcze nie powstało jeziorko, figurowała nazwa “Brandwiese”. Czy jedno z drugim ma cos wspolnego? Tego juz nie wiem..
Z FB (Bytom Miechowice. Historia i teraźniejszość. - 16 kwietnia 2015, Mariusz Senderowski):
Rok 1936, widać tutaj jakieś rozlewisko, ale tuż obok jest podkreślona na czerwono BRANDWIESE czyli "spalona łąka" czy też "pogorzelisko". Uważam, że nazwa naszego stawu pochodzi właśnie od tego. Po prostu jest to spolszczona (a może ześląszczona?) nazwa tego miejsca. Podobno nieżyjący już znawca historii Miechowic, Pan Józef Bonczol miał podobną teorię. Jednym słowem - Bran_d_ka a nie Bran_t_ka

Obrazek
PS.
buba pisze:Ponoć nad Brandką jest/była jeszcze jedna górka - pozostałość szybu o nazwie Sęp, ale w ktorym miejscu dokładnie to nie mam pojecia.
Spojrzyj na cytowany przeze mnie post z FB ( ). Tam są zdjęcia historyczne, na których widać zmiany kształtu i powierzchni oraz obydwa wzniesienia/wyspy. :)
Poezja to opisanie uczuć słowami, a świata - uczuciami.
***Unless otherwise stated, my posts are my opinion, not official***
No trees were killed to send this message, however, a large number of electrons were terribly inconvenienced.

Awatar użytkownika
buba
inżynier nadzoru
inżynier nadzoru
Posty: 1874
Rejestracja: poniedziałek 18 lis 2013, 20:40

Post autor: buba »

Ciekawy post! Dzieki! Czyli jednak przez D! :D
Awatar użytkownika
buba
inżynier nadzoru
inżynier nadzoru
Posty: 1874
Rejestracja: poniedziałek 18 lis 2013, 20:40

Post autor: buba »

Czasem sie śmiesznie składa, że szukamy różnych miejsc gdzies w cholere dalekimi światami, a kompletnie nie wiemy, co mamy koło domu. To nic, ze mieszkałam w Miechowicach prawie 20 lat. To nic, ze rowniez w tym roku minełam to miejsce autobusem, rowerem, samochodem - kilka razy. Raz to nawet przejeżdzałam od niego chyba 10 metrów. Tylko gęste krzaki skrywały swą zawartość…

O istnieniu tego miejsca dowiedziałam sie zupełnym przypadkiem - z internetu.

W miechowickiej górce Gryca siedzi dużo żelbetonu. Nalano go tam jeszcze przed II wojną światową. Zbiornik przeznaczony byl na wode. Od środka podparty jest lasem kolumn. Z wierzchu przysypany jest ziemią i porosły obecnie lasem - tak że ni cholery go nie widac od tyłu czy z boku - o ile sie przechodzi przypadkiem a nie węszy po chaszczu celowo.

Obrazek

Gdy podejść bliżej krzaki sie przerzedzają i wyłania sie cosik wyglądającego jak bunkier.

Obrazek

Po wojnie w czeluściach zabetonowanego wzgórza zrobiono magazyny i wybito otwór umozliwiający wjazd do środka autem. Ponizej zdjecie znalezione w internecie (chyba z googlemaps), nie wiem kto jest autorem - znajomy mi podesłał mailem dla porównania)

Obrazek

Teraz wjazd jest zamurowany pustakami, ale jakies dobre dusze wybiły w nich otwór umożliwiający swobodne wlezienie do środka. Jednak otwór jest na tyle mały, ze nikły snop światła dziennego nie oświetla nawet pierwszych kilku metrów pomieszczenia - nie mówiąc o ogromnych połaciach reszty komory - giganta.

Obrazek

Obrazek

W środku panuja wiec totalne ciemności, a światło zwykłej latarki rozprasza sie niesamowicie szybko i jakby zawiesza na mgle z podnoszonego spod nóg kurzu. Jedynie zabrany ze sobą akumulatorowy reflektor - szperacz pozwala w pełni nacieszyc oczy klimatem miejsca - no i porobić kilka zdjęć.

Duchy podziemnych czeluści ;)

Obrazek

Jest tu jedna, niesamowicie wielgachna komora! Wysokości jest ponoc 5 metrów. Kolumnady, rozchodzące sie na wszystkie strony, sprawiają wrażenie jakbyśmy sie znaleźli w jakiejs starej, tajemniczej światyni.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Ktoś kiedyś chyba palił we wnętrzach ognisko, bo wszystko w środku jest solidnie osmolone. Oparłam sie z kabakiem o kolumne (coby sie mniej ruszać w czasie 60 sekund naświetlania) i tydzien żeśmy sie czyściły z dziwnej, tłustej mazi, będącej skrzyżowaniem żywicy, smoły i mokrego popiołu ;)

Obrazek

Obrazek

Na podłodze jest sporo gruzu (nie wiem skąd bo sufit zdaje sie byc solidny i nie widac oznak osypywania sie).

Obrazek

Dzielna ekipa zwiedzaczy podziemi ;)

Obrazek

Kapliczka na szczycie wzgórza.

Obrazek

Klimaty okolicznego parku.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

A to pierwsze zdjecie jakie mi zrobił kabaczek! Ładne nie?:D

Obrazek
Awatar użytkownika
buba
inżynier nadzoru
inżynier nadzoru
Posty: 1874
Rejestracja: poniedziałek 18 lis 2013, 20:40

Post autor: buba »

Na jedną z wycieczek rowerowych wybieram sie w rejon elektrociepłowni Miechowice. Zakład działa wiec na teren raczej nie wleze, ale może tu i ówdzie da sie zapuścić żurawia.

Ścieżki o zróżnicowanej nawierzchni wiodą w strone kominów.

Obrazek

Obrazek

Przy samym murze okalającym zakład kłebi sie busz krzaków i pnączy.

Obrazek

Obrazek

Mimo że tylko siedze na płocie kilku ochroniarzy coś mi wygraża i pokrzykuje. Co mówią nie wiem, bo właśnie wjechał pociąg i jego zgrzytanie i świstanie skutecznie tłumi inne dźwięki.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek


Potem jade sobie na tereny gdzie niegdys była nasza miechowicka kopalnia. Zaorali ją bardzo skutecznie, nie zostało juz nic naziemnego. W pionowe szyby i sztolnie niektórzy włażą i szukają tam szczęścia, ale to juz raczej nie moja bajka.

Pozostałością tamtych czasów i klimatów jest wielka czarna hałda, na którą sie wspinam i podziwiam widok wokoło na karłowaty, pożółkły jesiennie las. “Szczyt” hałdy jest bardzo rozległym płaskowyżem, gdzie monotonie krajobrazu ubarwiają jedynie… kałuże ;)

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Jedne z wielu miechowickich jeziorek.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

O i jeszcze taka “pamiątka” po kopalni wlazła mi w oczy.

Obrazek

Resztki jednego z pawilonów. Kraciaste niebo o rdzawym zabarwieniu. Z tego co wiem zdjecia juz o walorach historycznych…

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Chyba dawny kopalniany wagonik. Dziś przykościelny kwietnik.

Obrazek

Miejsce odpoczynku i biesiady - dla pojazdu, kierowcy z kumplami i okolicznego ptactwa :)

Obrazek

Wyznania i “złote myśli” na murach.

Obrazek

Obrazek

W krainie zwisających kabli.

Obrazek

Przygarażowe okolice jakoś zawsze tchną spokojem i atmosferą spowalniania czasu…

Obrazek

Obrazek

Przy jednych garażach czai sie moj ulubiony sklepik. Szkoda, ze juz nic w nim nie kupie… Mogliby tu zrobic Helikoptera nr 2! :)

Obrazek

Obrazek



Miechowicki festyn, jakoś przy okazji odpustu w Boże Ciało. Przebierańcy, militaria i fajne stare auta!

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek


A na koniec moje ulubione miejsce, gdzie zwykle zaczynam i kończe swoje rowerowe wycieczki. Popękany, zarosły ziołami asfalt, gdzie mozna sie wyłożyć i pogapić w niebo. Wysoka trawa skrywająca przed oczyma podążających pobliskim chodnikiem czy szosą. Wygrzana chropawa powierzchnia. Widok na niebo, kamienice i zieloność zarośli. Nie wiem czemu, ale to miejsce emanuje spokojem i jakas pozytywną energią. W sam raz na krótką sielanke, na pozbieranie myśli, usnucie dalszych planów. Na kanapke, piwo czy soczek.

Obrazek

Obrazek
Awatar użytkownika
buba
inżynier nadzoru
inżynier nadzoru
Posty: 1874
Rejestracja: poniedziałek 18 lis 2013, 20:40

Post autor: buba »

I ostatnia relacja z zeszłorocznych wycieczek po Bytomiu :)

Polny tramwajek na falistych szynach zmierza na Stroszek lub spowrotem.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Rozsiane po Bytomiu, tu i ówdzie białe, różnokształtne rzeźby - mniej lub bardziej abstrakcyjne.

Obrazek

Obrazek

Tu akurat takowe uwięzione na wyspie ;)

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Kamienica na Karbiu. I kazdy poziom okienek nieco w innych klimatach, ale kazde dość nietypowe i wpadające w oko.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Ułatwienia dla oszczędnych kibiców - na tyłach stadionu Polonii.

Obrazek

Krajobraz z dwukołowcem.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Herb miasta z substancji sypkich ;)

Obrazek

Rekreacyjne tereny przy wiadukcie. Słoneczne, lipcowe, sielskie popołudnie. Odpoczywają i bawią sie młodsi i starsi.

Obrazek

Obrazek

Klimaty złomowisk i rdzy wygrzewającej sie w słoncu.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Kanapowe zaułki na Karbiu..

Obrazek

Obrazek

Obrazek

A tu pojazd jakiegos miłośnika psów :)

Obrazek
Awatar użytkownika
Piotrek
Admin
Admin
Posty: 104858
Rejestracja: sobota 28 maja 2005, 00:00
Lokalizacja: ze wsząd
Kontakt:

Post autor: Piotrek »

buba pisze:na falistych szynach
No i to jest dla mnie egzystencjalna zagadka z życia tramwajarzy - jak to się dzieje, że na takich krzywych szynach tramwaj się nie wykoleja? :?
buba pisze:jakiegos miłośnika psów
Raczej kolekcjonera. :) :wink:
Poezja to opisanie uczuć słowami, a świata - uczuciami.
***Unless otherwise stated, my posts are my opinion, not official***
No trees were killed to send this message, however, a large number of electrons were terribly inconvenienced.

Awatar użytkownika
buba
inżynier nadzoru
inżynier nadzoru
Posty: 1874
Rejestracja: poniedziałek 18 lis 2013, 20:40

Post autor: buba »

Znacie ten film? Ja dopiero dzis go obejrzalam! I wlasnie tej knajpy na Bobrku szukałam z Belgami w lipcu, wlasnie kurde tej z 3:05.. Ale wszystko wskazuje, ze juz jej nie ma... 16 lat to jednak masa czasu, zwlaszcza dla takich przybytków....

ODPOWIEDZ